เราได้พูดคุยกับนักข่าวนักเขียนนวนิยายและผู้อำนวยการบริหาร PEN Eritrea เกี่ยวกับสถานการณ์ที่ประเทศของเขาเผชิญและวิธีที่เขาทำงานเพื่อแก้ไขปัญหา เรื่องสั้นของ Zere“ The Flagellates” ปรากฏเป็นส่วนหนึ่งของกวีนิพนธ์ระดับโลกของเรา
ในเดือนมิถุนายนของปีนี้กลุ่มนักกฎหมายด้านสิทธิมนุษยชนนักกิจกรรมและสถาบันได้ส่งจดหมายร่วมกับสหประชาชาติเพื่อเรียกร้องให้พวกเขาคืนสถานะนักสืบให้กับประเทศสมาชิกของเอริเทรีย นักวิจัยผู้นี้พร้อมด้วยคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติได้พบว่าในช่วงสองปีของการตรวจสอบมิถุนายน 2014 - กรกฎาคม 2016 รัฐบาล Eritrean ภายใต้การปกครองของประธานาธิบดี Isaias Afwerki ได้ละเมิดซ้ำหลายขั้นพื้นฐาน สิทธิของพลเมือง ความวุ่นวายทางการเมืองของประเทศนั้นแย่มากจนได้รับฉายาว่า "เกาหลีเหนือของแอฟริกา" ประเทศในเอเชียเป็นประเทศเดียวที่อยู่ในอันดับที่ต่ำกว่าเอริเทรียในดัชนีเสรีภาพสื่อมวลชนโลก “ ในมุมมองของอาชญากรรมต่อเนื่องภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศรวมถึงการทรมานการกดขี่ข่มเหงและการบังคับให้หายตัวไปและการละเมิดเสรีภาพขั้นพื้นฐานที่กระทำในเอริเทรีย” กลุ่มพันธมิตรกล่าว“ อาณัติของผู้รายงานพิเศษ
เป็นเครื่องมือสำคัญในการติดตามสถานการณ์ที่เลวร้ายเน้นการละเมิดที่กำลังดำเนินอยู่และความล้มเหลวในการดำเนินการตามคำแนะนำของ CoI และในการจัดหาแพลตฟอร์มที่สำคัญเพื่อช่วยขยายเสียงและความกังวลของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ”
ในบรรดาผู้ลงนามคือสำนักงาน Eritrean ของสถาบันการสนับสนุนด้านวรรณกรรมและการพูดที่เป็นอิสระ ผู้อำนวยการบริหารนักข่าวและนักเขียน Abraham Tesfalul Zere เป็นบุคคลสำคัญในการส่งเสริมการตระหนักถึงความโหดร้ายภายใต้ Afwerki ซึ่งอยู่ในอำนาจตั้งแต่เอริเทรียประกาศเอกราชจากเอธิโอเปียในปี 1993 PEN Eritrea ประกอบด้วยนักเขียนและนักข่าวที่กระจัดกระจาย โลก; สมาชิกสามคนที่ประจำอยู่ในรัฐโอไฮโอซึ่งหลังจาก Zere เดินทางออกนอกประเทศและเขาสามารถจัดทำเอกสารอาชญากรรมของระบอบการปกครองอย่างต่อเนื่องสำหรับวารสารภาษาอังกฤษจำนวนมากรวมถึง The Guardian, The New Yorker, the Independent, Al Jazeera และดัชนีในนิตยสารเซ็นเซอร์ นักข่าวชาวเอริเทรียคนอื่นไม่โชคดีนัก จากรายงานของแอมเนสตี้อินเตอร์เนชันแนลผู้ลงนามในจดหมายระบุว่ามีคนมากกว่า 10, 000 คนที่ถูกจำคุกเพราะอาชญากรรมทางการเมืองเพียงอย่างเดียวซึ่งมีจำนวนมากที่เป็นนักข่าวเช่นเซเร
ในฐานะนักเขียนนิยายชาวต่างชาติของ Zere ยังอนุญาตให้เขาปรับแต่งสไตล์เสียดสีอย่างยิ่งโดยเฉพาะและเรื่องราวของเขา“ The Flagellates” ซึ่งเราได้ตีพิมพ์เป็นส่วนหนึ่งของกวีนิพนธ์ระดับโลกของเราเป็นแบบอย่าง ตั้งอยู่ในหนึ่งในเรือนจำใต้ดินที่น่าอับอายของ Eritrea ที่ซึ่งการทรมานและความโหดร้ายเป็นเรื่องธรรมดา“ The Flagellates” เกี่ยวข้องกับผู้บัญชาการเรือนจำ“ ใจดี” ผู้พยายามจะพูดคุยกับผู้ต้องขังเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาควรทำขนตาปลอม “ แม้ว่ามันจะไม่ได้อยู่ในอำนาจของฉันที่จะยกเลิกการแก้ไขขนตามาตรฐาน 15 เส้นได้ทันที” ผู้บัญชาการคนใหม่กล่าว“ ฉันสามารถปรับวิธีการกระจายของขนตาได้ แทนที่จะจัดการกับขนตาทั้งหมดในคราวเดียวแม้ว่านี่อาจจะเป็นสิ่งที่คุณชอบ แต่ฉันคิดว่าเราสามารถออกฟลอกกิ้งได้ตลอดทั้งวัน: ห้าตอนเช้าห้าตอนบ่ายและห้าตอนเย็น คุณเห็นสิ่งนี้ได้อย่างไร มีคำแนะนำอะไรมั้ย?"
เราได้พูดคุยกับ Zere เกี่ยวกับงานของเขากับ PEN Eritrea ว่าเพื่อนร่วมชาติของเขาบางคนเก็บวรรณกรรมของ Eritrean ยังมีชีวิตอยู่ในต่างประเทศและเรื่องราวส่วนตัวของเขาที่จะจากบ้านเกิด
***
“ ผู้ปักธง” เป็นถ้อยคำที่ตั้งอยู่ในศูนย์กักกันที่ซึ่งนักโทษของตนถกเถียงกับผู้บัญชาการเกี่ยวกับการกระจายตัวของสิ่งที่จำเป็น คุณสามารถพูดเกี่ยวกับพื้นฐานและความเป็นจริงที่ถ้อยคำนี้แสดงความคิดเห็นได้หรือไม่?
นิยายเรื่องนี้เปรียบเทียบกับความเป็นจริงของเอริเทรียในปัจจุบัน มีสถานที่คุมขังมากกว่า 360 แห่ง (ศูนย์กักกันใต้ดินส่วนใหญ่ดำเนินการหรือเป็นเจ้าของโดยผู้บัญชาการทหารที่รีดไถเงินเพื่อการต่อรองราคา) ในประเทศเล็ก ๆ นี้ซึ่งมีประชากรน้อยกว่าห้าล้านคน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเอริเทรียเฉลี่ยทำงานเวลาในศูนย์กักกันเหล่านี้ (ตัวเองในค่ายแรงงาน) ระดับของการลดทอนความเป็นมนุษย์และความโหดร้ายของนักโทษที่มีมโนธรรมสำนึกจำนวนมากนั้นยากที่จะเข้าใจ George Orwell ในปี 1984 และ Franz Kafka's The Trial ไม่ได้เป็นเรื่องราวเชิงเปรียบเทียบของโลก dystopian แต่เป็นเรื่องราวชีวิตในเอริเทรียเล็กน้อย เรื่องราวส่วนตัวของสถานที่คุมขังแตกต่างกันไป - ฉันเคยได้ยินคนที่ถูกบังคับให้กินข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่สะอาด ให้กับผู้อื่นที่รับใช้เป็นเวลานานหลายปีในการถูกกักตัวเดี่ยว ๆ เพราะมีการเข้าใจผิดว่าเป็นคนผิดแม้แต่กับเจ้าหน้าที่ก็ยอมรับว่าพวกเขากักตัวคนผิด ฉันยังได้ยินเกี่ยวกับคนงานบางคนที่ถูกคุมขังภายใต้สภาพแวดล้อมที่โหดร้ายเพราะผู้คุมต้องการดึงข้อมูลเกี่ยวกับหัวหน้าของพวกเขาผู้ชายที่ไม่เคยถูกฟ้องร้องมาก่อน ฉันเขียน“ The Flagellates” โดยมีเรื่องราวเป็นฉากหลังทั้งหมด เรื่องราวที่ตรงไปตรงมาความจริงไม่สามารถเข้าใจขนาดของความเป็นจริงที่แปลกประหลาดเช่นนี้ดังนั้นฉันจึงต้องเป็นที่แปลกประหลาดด้วยจินตนาการของฉัน; ฉันยังจำเสียงหัวเราะดัง ๆ ในขณะที่เขียนไว้ในร้านกาแฟ
เรื่องนี้มีซับไตเติ้ลเป็น“ เรื่องราวสมมติที่แท้จริง” และฉันสงสัยว่าคุณจะพูดถึงความแตกต่างของวลีนี้ได้หรือไม่เมื่อมันเกี่ยวข้องกับการเล่าเรื่องของคุณ
ฉันใส่สิ่งนั้นลงไปในการสร้างความกำกวม ผู้บรรยายชื่ออับราฮัมด้วยเหตุผลเดียวกัน โดยรวมแล้วฉันสานระหว่างนิยายและความเป็นจริงเนื่องจากเป็นเรื่องยากในบริบทของ Eritrean ที่จะแยกแยะระหว่างทั้งสองโดยเฉพาะในศูนย์กักกัน ตัวอย่างเช่นเมื่อเรื่องนี้ (ในฉบับตีกริญญาดั้งเดิม) ตีพิมพ์ในบล็อกหนึ่ง Eritrean เขียนฉันแสดง“ ความโกรธที่เขารู้สึกอ่านเกี่ยวกับประสบการณ์นี้ราวกับว่าเป็นของฉันเอง” และยังแนะนำให้ฉันรายงานต่อสหประชาชาติ สำนักงานคณะกรรมการสอบสวนเรื่องสิทธิมนุษยชนในเอริเทรีย ในการอ่านที่แตกต่างกันตัวอย่างนี้ยังแสดงให้เห็นถึงการปฏิบัติดังกล่าวโดยปกติแล้วจะได้รับการคาดหวังในศูนย์คุมขัง Eritrean
ภาพถ่ายที่ได้รับความอนุเคราะห์จากประชาธิปไตย Digest
คุณเขียนบทความสำหรับ The Guardian ที่ให้รายละเอียดเกี่ยวกับ Eritrea ว่าเป็นประเทศอันดับสามที่เลวร้ายที่สุดในการจำคุกนักข่าว (หลังอิหร่านและจีน) และที่คุณเขียนว่า "ถ้าคุณไม่ให้เสียงพวกเขาไม่มีใครทำ" มันไม่เพียง แต่เป็นเกาหลีเหนือของแอฟริกา แต่แย่กว่านั้น คุณเห็นว่าเอริเทรียเป็นเผด็จการที่ถูกลืมในระดับสากลหรือไม่?
เนื่องจากธรรมชาติที่ปิดตัวลงโลกภายนอกจึงมีความคิดเล็กน้อยว่า Eritrea ถูกปกครองมาอย่างไรในช่วง 26 ปีที่ผ่านมาภายใต้ 'ประธานาธิบดีเพื่อชีวิต' Isaias Afwerki นอกเหนือจากความเป็นจริงที่น่ากลัวที่ฉันมีรายละเอียดใน The Guardian แล้วยังเป็นประเทศอันดับสุดท้าย (หมายเลข 180) สำหรับแปดปีที่ผ่านมาติดต่อกัน (2009–2016) ในดัชนีเสรีภาพสื่อมวลชนไร้พรมแดนของโลก มันเป็นประเทศที่ถูกเซ็นเซอร์มากที่สุดในโลกอันดับที่ต่ำกว่าเกาหลีเหนือตามรายงานของคณะกรรมการคุ้มครองนักข่าว ชาวเอริเทรียที่อาศัยอยู่ในประเทศถูกทิ้งไว้ด้วยวิธีการหนึ่งเดียวในการต่อต้านการขาดความร่วมมือ เรามาถึงขั้นที่ความล้มเหลวที่จะปรบมือให้กับการกระทำที่ไม่มีเหตุผลของระบอบการปกครองที่ไม่มีเงื่อนไขถือว่าเป็นการคัดค้าน
แน่นอนว่ามันถูกลืมหรือมองข้ามในระดับสากลซึ่งแตกต่างจากเกาหลีเหนือเพราะไม่ก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อระเบียบโลกที่จัดตั้งขึ้น เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งเริ่มได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนเนื่องจากมีผู้ลี้ภัยในยุโรปหลั่งไหลเข้ามา มิฉะนั้นฉันคิดเสมอว่ามันอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าเกาหลีเหนือเพราะเอริเทรียนกำลังอยู่ในบรรยากาศที่อดกลั้นที่สุดในประเทศในขณะที่พวกเขาตระหนักถึงโลกภายนอก (อาจเป็นเพราะระบอบการปกครองขาดการควบคุมอย่างสมบูรณ์). สิ่งที่ทำให้แย่กว่าเกาหลีเหนือในมุมมองของฉันก็คือว่ามันเป็นประเทศที่เสื่อมโทรมอย่างไม่น่าเชื่ออย่างต่อเนื่อง ชาวเอริเทรียในประเทศไม่เพียง แต่ปฏิเสธเสรีภาพทุกรูปแบบเท่านั้น
ในฐานะผู้อำนวยการบริหารของ PEN Eritrea (พลัดถิ่น) ภารกิจและโปรแกรมอะไรบ้างที่คุณออกกฎหมายเพื่อท้าทายการเซ็นเซอร์และการกดขี่นี้? คุณประสบความสำเร็จในด้านใดบ้าง และตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน
ขณะนี้ฉันอาศัยอยู่ในกรุงเอเธนส์โอไฮโอซึ่งฉันเคยไปที่สหรัฐอเมริกามาหลายปีแล้ว ก่อนออกจากประเทศฉันถูกระบุว่าเป็นภัยคุกคามความมั่นคงแห่งชาติโดยอดีตผู้อำนวยการกระทรวงสารนิเทศ Ali Abdu ซึ่งเรียกฉันออกมาโดยตรงในจดหมายที่ตีพิมพ์โดยหนังสือพิมพ์ของรัฐที่ฉันทำงานอยู่ (แม้ว่าเขาจะทำ ฉายา). ฉันรู้ว่าระบบนี้ดีพอที่จะรู้ว่าฉันกำลังเดินบนเชือกที่คับแคบเพราะเพื่อนของฉันส่วนใหญ่ถูกควบคุมตัวเพราะข้อกล่าวหาที่ไม่มีมูลความจริง ดังนั้นฉันจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะออกจากประเทศอย่างปลอดภัย (ซึ่งในเอริเทรียเป็นไปไม่ได้เกือบ) แต่คำขอของฉันที่จะมาและศึกษาในสหรัฐอเมริกาถูกปฏิเสธโดยสำนักงานของประธานาธิบดีซ้ำแล้วซ้ำอีก ในที่สุดฉันก็สามารถดึงข้อความบางอย่างเพื่อขออนุญาตไปทัศนศึกษาที่แอฟริกาใต้ในปี 2555 ซึ่งเป็นที่ที่ฉันไปอเมริกา ฉันไม่ได้กลับไปที่เอริเทรียตั้งแต่นั้นมา ค่อนข้างแดกดัน Abdu เองก็หาที่หลบภัยในประเทศออสเตรเลีย
ฉันสามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่า PEN Eritrea ซึ่งก่อตั้งขึ้นในเดือนตุลาคม 2014 ประสบความสำเร็จอย่างมากในการดำรงอยู่โดยย่อแม้จะขาดทรัพยากรและขาดการกระจายของสมาชิกที่กระตือรือร้น เนื่องจากเราไม่มีวิธีที่จะเป็นตัวแทนของใครเลยนักข่าวส่วนใหญ่ที่เราเข้าสู่ระบบจึงอยู่ภายใต้ชื่อที่สะกดผิด ผลที่ตามมาก็คือมันทำให้เร็กคอร์ดของเราไม่ถูกต้องซึ่งเป็นสิ่งที่เรากำลังพยายามแก้ไข จากการเลื่อนตำแหน่งของเรานักข่าวที่ถูกลืมเหล่านี้บางคนเริ่มรับตำแหน่งที่เหมาะสมเช่น Idris“ Aba-Arre” Dawit Isaak และ Amanuel Asrat ผู้ชนะรางวัล Oxfam Novib / PEN เพื่อเสรีภาพในการแสดงออกในปี 2559 ทั้งสามคน ได้รับเกียรติจากเก้าอี้ว่างในการประชุมเครือข่าย ICORN & PEN International WiPC Conference ซึ่งจัดขึ้นที่เมือง Lillehammer (นอร์เวย์) ตั้งแต่วันที่ 31 พฤษภาคมถึง 2 มิถุนายน 2017
PEN Eritrea ที่มีขนาดใหญ่และตัวฉันเองกำลังท้าทายการเซ็นเซอร์และการกดขี่ของรัฐเพียงแค่ใส่ข้อเท็จจริงตามลำดับ เผด็จการเจริญเติบโตในการแพร่กระจายข้อมูลที่ผิดและด้วยเหตุนี้ความถูกต้องกับตัวเลขชื่อและบัญชีส่วนบุคคลทำให้พวกเขาไม่มั่นคง เพื่อให้สอดคล้องกับพันธกิจที่ยิ่งใหญ่ของเราฉันได้เขียนถึงสื่อที่แตกต่างกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการละเมิดสิทธิมนุษยชนและ friidom ขั้นต้นของ Eritrea (เพื่อใช้การแสดงออกที่ผิดเพี้ยนของคำ)
นักเขียน Eritrean Amanuel Asrat, Idris“ Aba-Arre” กล่าวและ Dawit Isaak ได้รับเกียรติจากเก้าอี้ว่างในการประชุมเครือข่าย ICORN & PEN International WiPC ซึ่งจัดขึ้นที่เมือง Lillehammer (นอร์เวย์) ตั้งแต่วันที่ 31 พฤษภาคมถึง 2 มิถุนายน 2017
ใครคือชาวเอริเทรียที่มีชื่อเสียงบางคนที่ยังคงรักษาวัฒนธรรมของประเทศเอาไว้แม้กระทั่งจากต่างประเทศ? ใครคือนักเขียนร่วมสมัยผู้กำกับหรือศิลปิน
มีนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่หลายคนที่ยังคงอยู่ในพื้นที่เพราะคนส่วนใหญ่เขียนด้วยภาษาแม่ของพวกเขาส่วนใหญ่คือกริญญาและอาหรับ ยกตัวอย่างเช่นนวนิยาย Eritrean เล่มแรกโดย Gebreyesus Hailu ซึ่งตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1950 เพียงดึงดูดความสนใจและผู้อ่านเมื่อไม่นานมานี้เมื่อได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษภายใต้ชื่อ The Conscript ในปี 2012 แม้ว่าเขาจะยังไม่แปลก็ตาม Beyene Haile นักเขียนและนักเขียนบทละคร; เช่นเดียวกับ Alemseged Tesfai Ribka Sibhatu และ Saba Kidane ยังเป็นนักเขียนหญิงที่ดีที่สุดของ Eritrea อีกด้วย Eritrean-British Sulaiman Addonia เป็นนักเขียนที่โดดเด่นคนหนึ่งที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ Haji Jabir ผู้ตีพิมพ์นวนิยายสามเรื่องเป็นภาษาอาหรับก็เป็นนักเขียนชื่อดังชาวเอริเทรียอีกคนหนึ่ง นักเขียนและนักแสดง Reesom Haile ยังเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางและแปล
อ่านเรื่องราวสั้น ๆ ของอับราฮัม Tesfalul Zere เรื่อง The Flagellates จากกวีนิพนธ์ระดับโลกของเราที่นี่
